Onwetendheid, maar zo pijnlijk...
Jouw schaduw overschaduwt mij na al die jaren nog steeds. Je hebt me niet alleen genomen, je hebt me tot het diepst van mijn ziel uitgehold. Je hebt het kleine meisje in mij misbruikt en daarna gestolen. Dat kleine meisje dat nog steeds zo intens bang is. Bang om gekwetst te worden. Bang om niet goed genoeg te zijn. Bang om de controle los te laten.
En wat zou er gebeuren als ik die controle loslaat? Jij hebt de deur geopend voor het duistere duo: Angst & Controle. Door jou moesten ze noodgedwongen mijn huis binnengaan. En alsof dat niet genoeg was, liet je de deur open voor inbrekers. Nooit voelde ik me veilig. Altijd was ik op mijn hoede, constant kijkend over mijn schouder. Angst kreeg zo’n groot aandeel in mijn leven dat het alles overstemde. Controle hielp om de chaos leefbaar te houden. Maar wat een prijs betaal ik daarvoor.
Een gevoelsmens met twee harde bodyguards in huis.
Al die jaren dacht ik dat ik jouw schaduw had losgelaten. Maar hij had zich goed verstopt. Misschien had ik jou met mijn hoofd losgelaten, maar Angst & Controle bleven. Zij waren blijkbaar niet op de hoogte. Nooit had ik door hoeveel jullie mijn leven bepaalden. En nu lopen jullie, letterlijk en figuurlijk, in de weg.
Jullie zijn een deel van mij geworden, zo diep ingebed dat ik jullie aanwezigheid niet meer voelde. Maar nu, lieve bodyguards, wordt het te druk met ons drieën. Ik ben jullie dankbaar voor jullie bescherming al die jaren. Zonder jullie had ik dit niet overleefd. Maar nu is het tijd. Tijd om jullie met alle liefde los te laten.
Geef mij de ruimte om verder te gaan, om te vertrouwen op mezelf.
Ik weet dat jullie altijd het beste met mij voor hebben gehad. Maar ik red het nu alleen.
Dag, lieve Angst & Controle. Het gaat jullie goed. Geniet van jullie vrijheid.
Ik kies nu voor mijn vrijheid.
