Je was toxisch, toch hield ik van je. Zelfs toen ik wegging, liet ik je niet in de steek, maar vond ik mezelf weer terug. Jij ziet, door wrok, alleen mijn vertrek, niet de weg ernaartoe. Je vergeet hoe vaak ik je kansen gaf. Hoe vaak ik je vergaf, zelfs nadat je me opnieuw pijn deed.
Je was toxisch, toch hield ik van je. Ik bleef naast je staan, zelfs toen je me keer op keer teleurstelde. Ik geloofde in jou, ook al gaf je me alle redenen om dat niet te doen. Ik liet je liegen, manipuleren, en kwetsen – omdat ik hoopte dat er iets goeds in je was dat ooit zou winnen.
Je was toxisch, toch hield ik van je. Ik verdedigde je tegenover vrienden die zagen wat ik niet wilde zien. Ik maakte excuses voor je gedrag en praatte je daden goed, zelfs als die me kapotmaakten. Mijn liefde voor jou overschaduwde mijn liefde voor mezelf.
Je was toxisch, toch hield ik van je. Zelfs toen je me kleineerde en beschuldigde. Ik vertrouwde je omdat je jezelf zo wijs en spiritueel voordeed. Maar achter dat ideale masker zag ik steeds vaker een harde waarheid – jouw verwonde verleden in het heden.
Je was toxisch, toch hield ik van je. Ik wilde geloven in de mooie woorden die je sprak. Ik wilde geloven dat je kon veranderen. Maar terwijl ik bleef hopen, verloor ik mezelf. Je gebrek aan liefde en respect voor mij werd een gewoonte, iets wat ik niet meer voelde.
Je was toxisch, toch hield ik van je. Ik bleef vasthouden aan het beeld wat ik ooit van je schetste. Ik klampte me vast aan leuke herinneringen, aan mooie beloften die je nooit waarmaakte. En terwijl ik hoopte op een beter morgen, vergat ik dat ik mezelf moest beschermen.
Je was toxisch, toch hield ik van je. Totdat ik besefte dat het genoeg was. Dat ik moest stoppen met mezelf wegcijferen. Liefde hoort te versterken, niet te verwonden. En nu houd ik van mezelf. Dankzij jou weet ik wat gezonde liefde is en wat ik waard ben. Zonder wrok, zonder spijt!🔥
